Theatersport is een eigen vorm van improvisatietheater. Grondlegger is Keith Johnstone, die improvisatie ombouwde tot wedstrijdvorm. In een zogenaamde theatersportwedstrijd ziet men twee teams met vier spelers per team op het toneel. De teams dagen elkaar uit tot het spelen van scènes. Hierbij bepaalt het publiek waar de scène over gaat. Na de input van het publiek spelen de acteurs een volledig geïmproviseerde scène.
Een jury, veelal gekleed als rechters, geeft punten aan de scène. Dit doen zij aan de hand van drie criteria:
1) Was het amusant?
2) Zat het technisch goed in elkaar
3) Zat er voldoende inhoud in het verhaal?
Elk criterium wordt beoordeeld met één tot vijf punten. Eén is slecht. Vijf is uitstekend. Maximaal kan een team dus 15 punten per scène behalen. Eens in de zoveel tijd krijgt ook het publiek een kans om de scènes beoordelen. Hierbij kunnen zij drie tot vijf punten uitdelen.
Elk team krijgt per scène een x aantal punten. Per theatersportwedstrijd worden ongeveer vijf tot zes scènes per team gespeeld. Het team dat aan het einde van de wedstrijd de meeste punten heeft, wint de theatersportwedstrijd!
Buiten het verdelen van punten, houden de rechters in de gaten of beide teams op een professionele manier hun scène spelen. Dat betekent: niet vloeken, discrimineren en geen óverseksistisch spel. Doen ze dit wel, dan volgt er een sanctie. Ook mogen spelers elkaar niet blokkeren. Blokkeren wil zeggen dat de ene speler de andere speler belemmert in zijn of haar spel. Bijvoorbeeld: speler één stapt op het toneel en zegt: "Hoi mam". Speler twee reageert daarop met: "Ik ben je moeder niet, ik ben je vader". Hierdoor brengen de twee spelers elkaar in moeilijkheden en wordt de vaart uit de scène gehaald. Ook bij spelers die elkaar blokkeren wordt een sanctie opgelegd. Dit kan bijvoorbeeld zijn dat ze een voorwerp moeten spelen in de volgende scène.
Naast dat het publiek bepaalt waar de scene over moet gaan en punten uitdeelt is er nog een ander fenomeen waar zij zich in kunnen uitleven. Het publiek krijgt aan het begin de beschikking over rozen en sponzen. De rozen zijn voor de spelers. Indien het publiek een scène geweldig vindt of een speler speelt fantastisch dan mag een roos toegeworpen worden.
De (natte) sponzen zijn er om naar de rechters te werpen als het publiek het niet eens is met de punten die zij geven.
Designed with
Website Building Software